Αλέξης Αλεξίου: Κορονοϊός: «Έπρεπε να μάθω να αναπνέω ξανά!» Γράφει η Κατερίνα Πλουμιδάκη

O γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός και εθελοντής διασώστης με drone του Silver Alert Αλέξης Αλεξίου: «Κορονοϊός: Έπρεπε να μάθω να αναπνέω ξανά!» Γράφει η Κατερίνα Πλουμιδάκη

Ο Αλέξης Αλεξίου δοκιμάστηκε πολύ σκληρά και με μεγάλη πάλη βγήκε νικητής. Μετά από 24 μέρες ως ασθενής και 17 μέρες νοσηλείας μπόρεσε να γυρίσει στο σπίτι του.Αντιμετώπισε «τριπλό χτύπημα.» Πέρασε ταυτόχρονα γρίπη τύπου Β, σοβαρή πνευμονία και Covid-19. «Τριπλό Τζακπότ» όπως λέει και ο ίδιος. Από τις μοναδικές περιπτώσεις στην Ελλάδα. Δεν ανήκει σε ευπαθή ομάδα, είναι αθλητικός, 55 ετών. Όπως μας περιέγραψε, η περιπέτειά του ξεκίνησε με πυρετό και χωρίς άλλα συμπτώματα, ούτε βήχα.

Αρχικά επισκέφθηκε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο, όπου διαγνώστηκε με γρίπη τύπου Β. Εκεί επαναπαύθηκε προσωρινά καθώς όπως είπε και ο ιατρός του «τουλάχιστον έχουμε διάγνωση». Ο πυρετός δεν υποχωρούσε όμως και λίγες μέρες μετά, ανήμερα των γενεθλίων του, πήρε τη μεγάλη απόφαση να πάει αρχικά σε ιδιωτικό νοσοκομείο όπου και διαγνώστηκε με πνευμονία ενώ του έγινε ταυτόχρονα το τεστ για Covid-19. Όταν το αποτέλεσμα βγήκε θετικό, τον μετέφεραν στο Θριάσιο όπου νοσηλεύτηκε. -Μιλήστε μας αρχικά για σας και την οικογένειά σας. Είστε πολλά χρόνια ραδιοφωνικός παραγωγός και εθελοντής διασώστης με drone του Silver Alert. Είστε φημισμένος για την εξαιρετική ποιότητα των εναέριων πλάνων και ιδρυτής της www.flygreecedrone.gr. Τι ακριβώς κάνει η εταιρεία σας; Έχω τρέξει πάνω από 12 μαραθώνιους στη ζωή μου. Παίζω επίσης τένις.

Ήμουν ένα από τα βαριά περιστατικά της πανδημίας στη χώρα μας. Αυτός ο ιός δεν κάνει διακρίσεις. Αν κάπνιζα, μάλλον δεν θα ζούσα τώρα.Η μητέρα μου είναι καλλιτέχνης και ο πατέρας μου ήταν κατασκευαστής αλλά και ο πρώτος ιδιωτικός πιλότος στη χώρα. Από μικρός πετάω αεροπλάνα και ελικόπτερα.Η άλλη μεγάλη αγάπη μου είναι το ραδιόφωνο. Ξεκίνησα τη δεκαετία του 80 με ζωντανές εκπομπές στα μεγαλύτερα Αθηναϊκά ραδιόφωνα. Πριν λίγα χρόνια βρήκα κάτι που συνδυάζει την καλλιτεχνική μου φύση και την αγάπη για τις πτήσεις. Αυτό ήταν τα drones. Έτσι προέκυψε η Flygreecedrone που παρέχει υπηρεσίες αεροφωτογραφίας, αεροβιντεογραφίας και άλλες εναέριες λύσεις. Μέσα από τη δουλειά μου έχω τη χαρά να προσφέρω και εθελοντικά. – Είχατε ποτέ στο παρελθόν αρρωστήσει σοβαρά; Εκτός από κάποια ορθοπεδικά προβλήματα δεν είχα κάτι το ιδιαίτερο. Όπως στο Μαραθώνιο κρατάω δυνάμεις στο 32 χλμ έτσι και στην ασθένειά μου φύλαγα όσες ελάχιστες δυνάμεις είχα για την επίθεση του «νυκτόβιου» ιού. Έβλεπα το χάρο στο παράθυρο και πάλευα με το μέγιστο οξυγόνο που μπορούσαν να μου δώσουν. Έλεγα στο χάρο «Φύγε. Έλα αύριο» για να κερδίσω χρόνο με τις ανάσες μου.  -Μπορεί κανείς να έχει και γρίπη και covid19; Απέδειξα ότι μπορεί! Είμαι case study. Μέχρι και από την Κίνα μου πήραν συνέντευξη.Κανένας οργανισμός δεν είναι απόρθητος. Δεν είναι στο χέρι κανενός να αποτρέψει τον ιό. Είναι όμως στο χέρι όλων να τον περιορίσουμε. Μετά τη γρίπη τύπου Β διαγνώστηκα ότι έχω προσβληθεί και από SARS-Covid 2. Δεν το πίστευε κανείς. Η ασθένεια εξελίχθηκε ενώ είχα μπει στο Θριάσιο. Η απόφασή μου να πάω νοσοκομείο ανήμερα των γενεθλίων μου, μου έσωσε τη ζωή. Η πνευμονία τελικά εξελίχθηκε σε πολύ σοβαρή. Οι απεικονιστικές εξετάσεις έδειχναν έναν άνθρωπο για εντατική. Θυμάμαι να μπαινοβγαίνουν στο θάλαμο και να μου αλλάζουν τα αντιβιοτικά μέχρι να βρουν το κατάλληλο κοκτέιλ. Μου έδιναν αντιπυρετικά και ο πυρετός αντί να πέφτει ανέβαινε! Μου έδωσαν και πειραματικά φάρμακα. Ο διευθυντής της πνευμολογικής κλινικής είπε: «Ο Αλεξίου έπεσε από την Ακρόπολη έκανε 5 τούμπες και σηκώθηκε όρθιος!». Η βελτίωση της υγείας μου ήρθε τη δεύτερη βδομάδα με πτώση του πυρετού. Έκλαιγα με λυγμούς από τη χαρά. Κατάλαβα ότι είχα νικήσει. Πήρα τη ζωή μου πίσω. Μετά άρχισαν να μου μειώνουν φάρμακα και οξυγόνο. Έπρεπε να μάθω να αναπνέω ξανά! -Πού νομίζετε ότι κολλήσατε; Οι γύρω σας κόλλησαν τον ιό;

Κόλλησα μάλλον από γνωστό εστιατόριο-bar στο Κολωνάκι. Ευτυχώς δεν μολύνθηκε άλλος γύρω μου. -Στις δύσκολες ώρες του νοσοκομείου από πού αντλούσατε ψυχική δύναμη; Λυγίσατε; Έδωσα τη μάχη των μαχών. Ευτυχώς υπήρχαν οι δικοί μου άνθρωποι με τους οποίους επικοινωνούσα ακόμη και στις 5 το πρωί. Ο άνθρωπος έχει τεράστια δύναμη μέσα του, έτσι διαιωνίστηκε. Ήταν σίγουρα περιπέτεια ζωής. Κάποια στιγμή ένα παλικάρι πήγε να πηδήξει από τον τέταρτο και τον έσωσαν οι νοσοκόμες! Σκηνές φρίκης… -Να αυτοκτονήσει, γιατί;
Η απελπισία. Νομίζετε δεν πέρασε από το μυαλό μου; Το άγνωστο, η δύσπνοια ο πόνος, ο φόβος, ο πανικός, η απελπισία… Μαυρίλα.Δεν ξέρεις αν θα ζήσεις. Δεν ξέρεις τίποτα στα σίγουρα. – Κοιμόσασταν πολλές ώρες λόγω εξάντλησης ή μένατε ξάγρυπνος; Υπήρχε κάποιος πόνος; Είναι ζήτημα αν κοιμόμουν 2-3 ώρες ειδικά όταν ήμουν χάλια. Μπαινόβγαιναν νοσηλεύτριες, πονούσε όλο μου το σώμα από το άβολο κρεβάτι, δεν ανέπνεα καλά, είχα εφιάλτες…  -Δώσατε τη μάχη της ζωής σας η οποία δε θα είχε κερδηθεί χωρίς την πολύτιμη βοήθεια των γιατρών και των νοσηλευτών του Θριασίου Ελευσίνας. Τι θα θέλετε να πείτε στους νοσηλευτές σας; Είναι πραγματικοί ήρωες. Δεν υπάρχουν λόγια να τους ευχαριστήσω επαρκώς. Χάρη σε αυτούς βρίσκομαι εδώ σήμερα και σας μιλάω. Θα προσθέσω τραπεζοκόμους, καθαρίστριες, μάγειρες, τραυματιοφορείς. Μια από τις ηρωίδες μου -τις νοσηλεύτριες μου- μου είπε χαρακτηριστικά: «Δε μας ακούνε. Σας παρακαλώ γράψτε το κ. Αλεξίου, βλέπετε εσείς τι τραβάτε. Ξέρετε καλά. Να μένει σπίτι ο κόσμος!». Ένα τεράστιο ευχαριστώ λοιπόν στους καθημερινούς ήρωες, τα αστέρια του Θριάσιου που με ρίσκο τη ζωή τους εισέρχονται στο θάλαμο σε συχνή βάση για να εκτελέσουν το καθήκον τους. Δε θα τους ξεχάσω ποτέ! -Πόσο βοήθησε στην ανάρρωσή σας η αγάπη των δικών σας, οι ευχές των γνωστών σας; Πέρα από τους δικούς μου ανθρώπους ήταν πολύ συγκινητική η ανταπόκριση χιλιάδων αγνώστων και οι προσευχές τους. Ένιωσα ότι προσεύχεται όλη η Ελλάδα για μένα.  -Ποια είναι τα πρώτα συναισθήματα που νιώσατε όταν επιστρέψατε σπίτι; Μόλις μπήκα σπίτι έκανα ένα απολαυστικό μπάνιο, ξυρίστηκα και ζυγίστηκα. Έχασα 7 κιλά ενώ έτρωγα διπλάσια χωρίς κίνηση. Σκεφτείτε πόσο έφαγαν οι ιοί! Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα να χαρώ την ελευθερία μου. Δέχτηκα το 4ο χτύπημα! Όλοι χαιρόντουσαν που βγήκα από το νοσοκομείο, εγώ όμως είχα να αντιμετωπίσω έναν ακόμη Γολγοθά και αυτή τη φορά ολομόναχος. Αυτόν της ακινησίας και των φρικτών πόνων στο ισχίο. Συζητώντας με κάποιους ορθοπεδικούς και κάνοντας έρευνα στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι ίσως ήταν παρενέργεια φαρμάκων. Ευτυχώς μετά από 10 ημέρες που σφάδαζα να μετακινηθώ, έστω στο ελάχιστο, και σε συνδυασμό με φυσικοθεραπεία στο σπίτι, τα συμπτώματα υποχώρησαν. Πλέον προσέχω πολύ όταν βγαίνω. Σταδιακά έχω αρχίσει ελαφριά άθληση. -Τι σας άφησε όλη αυτή η περιπέτεια;
Το τετ-α-τετ με το θάνατο σίγουρα σε κάνει και σοφότερο. Εκτιμώ πολύ περισσότερο τα μικρά πράγματα. Πλέον προσπαθώ να μη στεναχωριέμαι για τα ασήμαντα. Ακόμη η ψυχοσύνθεσή μου είναι αναστατωμένη. Ξέρω ότι δε θα είμαι ποτέ ο ίδιος άνθρωπος. Πρόσφατα έκανα επανέλεγχο με ακτινογραφία θώρακος και βγήκε πεντακάθαρη. Έφυγε λοιπόν και η αβεβαιότητα των μόνιμων βλαβών που είχαν προβληματίσει τους γιατρούς. Η ζωή μου όμως πέρασε σαν ταινία από μπροστά μου. Νιώθω ότι τεσταρίστηκα στο έπακρο. Έχω ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου γι΄αυτό ήδη έχω ξεκινήσει να γράφω βιβλίο το οποίο θα κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό, ενώ υπάρχουν σκέψεις για ντοκιμαντέρ και ίσως ταινία. Θέλω να βοηθήσω με κάθε τρόπο. Έχω κάνει τεστ αντισωμάτων και περιμένω να προσφέρω πλάσμα ώστε να σωθούν κι άλλοι άνθρωποι.  -Μετρήσατε φίλους, συγγενείς; Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ακόμη και άνθρωποι που δεν περίμενα ποτέ, μου στάθηκαν ή έστω απλά ευχήθηκαν. Αυτό με συγκίνησε πολύ.  -Είναι γλυκιά η ζωή; Μετά από ένα ξινό πορτοκάλι ο μπακλαβάς δεν είναι πιο γλυκός;  Ένας ανελέητος Μαραθώνιος εναντίον ενός Μαραθωνοδρόμου, ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση είχε αίσιο τέλος…