Σκέψεις μια “έγκλειστης σημερινής κοινωνίας ” Αυθόρμητες σκέψεις που γεννήθηκαν λόγω του κορωνοϊού και μιας “έγκλειστης” πραγματικότητας. Παράθυρο στη ζωή και στην επικοινωνία, είναι δυνατόν ν΄ανοίξει κάθε δημιουργός -κοινωνικός λειτουργός-ή απλός οδοιπόρος της ζωής ή δεινός ακροβάτης της καθημερινότητας ή δεινός εκφραστής του λόγου και της ερμηνείας του, ή κάποιας διαβατάρικης και μεταχρονικής-ηλικιακά- αναζήτησης, της έκφρασης, της ιδέας, της ελευθερίας, και της προσωπικής του ή άλλης στοχαστικής-και βιωματικής του αποκωδικοποίησης. Το πεδίο της ζωής είναι απέραντο και πάντα πρόσφορο για νοηματικές περιπτύξεις, με φρόνηση, έρωτα, αμφισβήτηση, νοσταλγικό αυτοσαρκασμό και οραματική ανασύνθεση της ζωής, ή ορμητική και συμμετοχική δράση στα κοινωνικά δρώμενα. Σ΄αυτή την ιδιότυπη περίπτωση του κορωνοιο΄ι΄ού-σήμερα-και κάτω από την έγκλειστη αυτή πραγματικότητα,-το κοινωνικό άτομο-οφείλει να αντικρίζει τα γεγονότα από κάθε σκοπιά, 1ον από τα κοινωνικά στοιχεία εμβέλειας και αποδεκτικότητας του εκάστοτε γεγονότος,-στη πορεία της ζωής- και 2ον από την ενδυνάμωση της ψυχής και της προσωπικότητας για συνέχεια και οδοιπορεία- στη ζωή- που γίνεται -εξελισσόμενο εδώ, αυτοπείραμα συναντίληψης με τον συνοδοιπόρο και στόχος και περίσσευμα ψυχικής -θάλεγα -αποδέσμευσης–και βεβαίως-στοιχείο ακόμα- γνώσης και εμπειρικής ευρυγνωσίας, που διευρύνουν κατά πολύ το κοινωνικό-αισθητικό και το πνευματικό αισθητήριο του ατόμου. Το άτομο-πολίτης, ακροβολίζεται [ ή αναγκάζεται ] -σήμερα- άλλοτε μένα σπαραχτικό, -αλλά υπόγλυκο λόγο, άλλοτε μένα στοιχείο αποσταγμένης και προφητικής αναστήλωσης κοινωνικών γεγονότων και πεπραγμένων, άλλοτε μένα διαισθητικής και νοσταλγικής νότας και βεβαιότητας οδοιπορικό, άλλοτε μένα δυναμικό και καλοτάξιδο-διαλεκτικής οντότητας-στοιχείο, και άλλοτε με τη σεμνή επίγνωση μιας ανεξάντλητης εμπειριών οδοιπορείας, με συνάνθρωπη όμως αντίληψη και στοχαστική σπουδή, περιπλάνηση, γνωριμία, αυτοσεβασμό και προσδόκιμη λαχτάρα εξωτερίκευσης και ερευνητικής-ταυτόχρονα- διεισδυτικότητας όλων των γεγονότων της ζωή. Η πραγματικότητα της εποχής και ο τροχοφόρος ειρμός της, πρέπει ν΄ακουμπάει στην ευγενική άμιλλα και προσπάθεια, στην αντικειμενικότητα της κρίσης, που φέρνει και την αξιοπρέπεια της συμμετοχής. Να οπλίζεται -το άτομο-από την γνωστική πλευρά της ζωής, ακονίζοντας την ηθική πλευρά των πραγμάτων, όχι σαν απόμαχος, ενός ανείπωτου έρωτα για γνώση-έρευνα-αυτοπειθαρχία και διαρκή θεώρηση των πραγμάτων, ως της “αληθείας φιλοθεάμων”.
Κώστας Καρούσος
Συμπερασματικά-λοιπόν- θεός είναι -εν δυνάμει- ο ίδιος ο άνθρωπος, σε μια πραγματικότητα κατακτημένης και ανταποδοτικής γνώσης και εμπειρίας και σοφίας για τη ζωή. Στοχαστής-φιλόσοφος και ερμηνευτής των αξιών της ζωής, είναι αυτός που χαρογραφείται και συλλογάται και οραματίζεται και λευτερώνεται στη δράση, στη συμμετοχή και στο αλληλέγγυο στοιχείο της συνεύρεσης. Αφυπνιστικός-λοιπόν- παράγοντας– σήμερα όσο ποτέ –και ταυτόχρονα στοιχείο εγρήγορσης και ηθικής ακεραιότητας, όσο και βαθύς -εξωμολογητικός πυρήνας της αλήθειας και της ζωής, είναι ο απόλυτος σεβασμός στις αξίες που μας συνέχουν ως λαό και ως παράδοση, γιατί εκεί κρύβεται όλος ο πολιτικός- κοινωνικός και πολιτιστικός μας ρεαλισμός.
Σας Ευχαριστώ.
Κώστας Καρούσος
Πρόεδρος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
