“Γενοκτονία των Αρμενίων –
Μια Επέτειο που δεν Ξεχνάμε”
Γράφει ο Κώστας Τίγκας: Πρ.Αν.Καθηγητής Σ.Σ. Ευελπίδων και Καθηγητής Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης
Κώστας Τίγκας
Είναι βέβαιο πως άλλοι λιγότερα και άλλοι περισσότερα, όλοι οι
Έλληνες έχουμε ακούσει για τη φοβερή όσο και παράλογη ενέργεια
των Τούρκων κατά των Αρμενίων, τη Γενοκτονία των Αρμενίων από
τους Τούρκους, που στις 24 Απριλίου κάθε χρόνου τιμάται ως ημέρα
μνήμης της Γενοκτονίας. Για να θυμόμαστε την εξόντωση Αρμενίων
πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του
Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ακόμη πως την κύρια ευθύνη για τις
εκτεταμένες σφαγές, που έγιναν από 1908-1918, έχει το κίνημα των
Νεότουρκων.
Ήταν τότε η 24η Απριλίου του 1915, όταν 300 άτομα της
πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας των Αρμενίων συγκεντρώθηκαν
στην Κωνσταντινούπολη και μαζί με την ηγεσία της Αρμενικής
Κοινότητας φυλακίσθηκαν και στη συνέχεια πολλοί από αυτούς
απαγχονίστηκαν. Αυτό ήταν ο προπομπός όσων ακολούθησαν στα
επόμενα χρόνια.
Κατά τους Τούρκους ο αριθμός των Αρμενίων που
σφαγιάσθηκαν ήταν 600.000 έως 800.000, ενώ Αρμενικές και
Δυτικές πηγές ανεβάζουν τους σφαγιασθέντες σε 1.500.000.Η
Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «Γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι
πραγματοποιήθηκε απλά «Βίαιος Εκτοπισμός» του Αρμενικού
πληθυσμού. Βίαιος Εκτοπισμός… λοιπόν με 600.000 έως 800.000
σφαγιασθέντες; Δύσκολα το κατανοεί ο ανθρώπινος νους.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων, η πρώτη γενοκτονία του 20ου
αιώνα, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των
Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που
χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα
βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, καθώς και τα στρατόπεδα θανάτου
στην έρημο.
Όμως, υπάρχει και η άλλη μελανή κηλίδα στην ιστορία των
γενοκτονιών, η των Ελλήνων του Πόντου. Των 353.000 Ελλήνων
που ακόμη δεν έχει δικαιωθεί. Ο Αρμενικός λαός, χάρις στον αγώνα
του, αρχίζει τώρα να δικαιώνεται έστω και καθυστερημένα. Ο
Ελληνισμός του Πόντου υπέστη όλες τις μορφές της γενοκτονίας από
τον ίδιο στρατό που διέπραξε τη γενοκτονία των Αρμενίων, τον
αφανισμό της Κουρδικής εθνότητας αλλά και τη διχοτόμηση της
Κύπρου.
Η Τουρκία αρνείται να αποδεχθεί τη γενοκτονία των Αρμενίων
και των Ελλήνων του Πόντου και είναι απόλυτη σε αυτό. Έχει, δε,
ποινικοποιήσει οποιαδήποτε αναφορά σε αυτές τις γενοκτονίες.
Ο Νομπελίστας Ειρήνης Pamuk το 2005 και η συγγραφέας Elit
Shafak το 2006 έτυχαν ποινικής δίωξης επειδή αναφέρθηκαν στη
γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά τελικά αθωώθηκαν. Αλλά, και
μεταγενέστερα ο Τούρκος δημοσιογράφος, αρμενικής καταγωγής,
Dink δολοφονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη επειδή και αυτός
αναφερόταν στη γενοκτονία των Αρμενίων.
Οι Αρμένιοι, μετά από πενήντα (50) χρόνια, άρχισαν να
γιορτάζουν την 24 Απριλίου, ημερομηνία έναρξης της σφαγής του
1915, ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των 1.500.000 Αρμενίων
από τους Τούρκους. Οι Αρμένιοι της διασποράς ανήγειραν σε όλο τον
κόσμο μνημεία και επιτύμβιες πλάκες με επιγραφές στη μνήμη της
γενοκτονίας των Αρμενίων.
Σήμερα διεθνείς οργανισμοί, κράτη, Μ.Μ.Ε. και διανοούμενοι
άρχισαν να προβάλουν τα θέματα για την αναγνώριση και για τη
δικαίωση. Μέχρι σήμερα Τριάντα Μία (31) χώρες έχουν αναγνωρίσει
τη γενοκτονία των Αρμενίων. Η Γαλλία, το 2001, αναγνώρισε τη
γενοκτονία των Αρμενίων και το 2006 η Γαλλική Εθνοσυνέλευση
ποινικοποίησε την άρνηση της αναγνώρισής της για να δικαιώσει
τους απογοητευμένους Αρμένιους στη Γαλλία, απογόνους θυμάτων
της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Πολύ σημαντικό θεωρήθηκε το γεγονός ότι το 1987 και η
Ευρωβουλή κάνει μνεία για πρώτη φορά της γενοκτονίας των
Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων, πέραν της αναφοράς της
στη γενοκτονία των Αρμενίων. Στις 30.10.2019 στις ΗΠΑ η Βουλή
των Αντιπροσώπων αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων, ένα
από τα χειρότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η Γενοκτονία, σαν πρωτογενές κατά της ανθρωπότητας
έγκλημα, πρέπει να τιμωρείται, ώστε να προλαμβάνεται η επανάληψή
της. Με τη λέξη γενοκτονία κανείς φέρνει συνειρμικά και αυτόματα
στο μυαλό του τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 από τους
Νεοτούρκους και τη γενοκτονία των Εβραίων και άλλων Σλαβικών
λαών το 1940 – 45 από τους Γερμανούς. Όμως, υπάρχουν και άλλες
στη μελανή ιστορία των γενοκτονιών, η των Ελλήνων του Πόντου
που ακόμη δεν έχει δικαιωθεί, αλλά και των Ασσυρίων.
Η Τουρκία τώρα δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τη γενοκτονία
των Αρμενίων αλλά και την των Ελλήνων του Πόντου και των
Ασσυρίων. Μία χώρα, σαν την Τουρκία, που θέλει να ισχυρίζεται ότι
αξίζει της ευρωπαϊκής πορείας και δεν σέβεται τα σύνορα της
Ελλάδας και της Ευρώπης, όπως ζήσαμε πρόσφατα στον Έβρο,
πρέπει κάποτε να καταλάβει ή έστω να την αναγκάσουν να καταλάβει, ότι θα πρέπει να δείχνει ειλικρίνεια, μεταμέλεια και
υπευθυνότητα.
Όποιος περιφρονεί την ιστορία, αυτή τον εκδικείται.
Η σημερινή Γερμανία δεν περιφρόνησε το παρελθόν της και πλήρωσε
αλλά και ακόμη πληρώνει για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Για τη
μεταμέλεια αυτή και την υπεύθυνη συμπεριφορά της, είναι τώρα ένα
σεβαστό, ευυπόληπτο και υπεύθυνο κράτος στο κόσμο.
Ακόμη σε ότι μας αφορά, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως
« ο Τούρκος – Τούρκος ήτανε και Τούρκος θα παραμείνει ».
Εννοείται φυσικά πως δεν έχουμε τίποτε με τον Τουρκικό λαό. Το
πρόβλημά μας είναι οι Ηγεσίες του διαχρονικά, οι Ηγεσίες αυτές που
τον κατευθύνουν σε λάθος πορεία απέναντι στον Ελληνισμό. Τρανό
παράδειγμα η σημερινή ηγεσία, ο αλαζών Σουλτάνος και οι
κουτοπονηριές του. Δεν σταματά μπροστά σε τίποτε. Χρησιμοποιεί
ακόμη ξεριζωμένους και ανήμπορους για να επιτύχει τα δόλια σχέδιά
του.
Τέλος δε θα πρέπει να λησμονούμε ότι η Τουρκία δεν αναγνώρισε
τη Γενοκτονία των Αρμενίων, δεν αναγνώρισε τη Γενοκτονία του
Ελληνισμού του Πόντου, δεν αναγνώρισε τη Γενοκτονία των
Ασσυρίων και κάνει τα πάντα για τον αφανισμό της Κουρδικής
εθνότητας ενώ συνεχίζει ως σήμερα επί σαράντα έξι (46) χρόνια την
εισβολή και κατοχή της μαρτυρικής μας Κύπρου. Σήμερα, εκατόν
πέντε (105) χρόνια μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων, διεκδικεί την
είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να έχει αναγνωρίσει τα
εγκλήματα που έχει διαπράξει. Αν είναι δυνατόν.
