Ντίνος Κουμπάτης
Άρθρο του Συγγραφέα, Σκηνοθέτη και Δημοσιογράφου Ντίνου Κουμπάτη.
Αρχικά, μας φάνηκε σαν αστείο, σαν το σενάριο μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, σαν αυτές, τις οποίες μας είχε συνηθίσει ο αμερικανικός κινηματογράφος. Βασικά δεν είχαμε προσέξει πως η υπόθεση εξελισσόταν σε μία μεγαλούπολη της Κίνας και όχι μεταξύ γήινων και εξωγήινων και διαστημικών μικροβίων που πλήττουν την βιολογική ζωή του πλανήτη μας. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πως τα πάντα αφορούσαν εμάς, εναντίον ημών. Εμείς, οι «άτρωτοι» λοιπόν, στο στόχαστρο της εξόντωσης. Εμείς, οι πανεπιστήμονες που κατακτούμε το Διάστημα, έρμαια ενός ιού, ο οποίος ξεμασκάρει κάθε επιστημονική κατάρτιση και εξέλιξή μας, και μας παραδίδει ολόγυμνους στον θάνατο. Ο κομπασμός, η κομπορρημοσύνη, ο εγωϊσμός, η αλαζονεία μας, να γκρεμίζονται σαν πύργοι από άμμο! Τον ήξεραν είπαν, αυτόν τον «κοροναϊό», είχε εμφανισθεί και παλαιότερα, με άλλες ονομασίες, παραλλαγές και φονικές διαθέσεις που δεν τελεσφόρησαν. Δεν σκέφτηκαν να προετοιμαστούν, και όταν πρωτοεμφανίστηκε πάλι ολιγώρησαν, γιατί δεν αφορούσε αυτούς, αλλά μία μειονότητα της Κίνας, η οποία, σε πείσμα τους, και παρά τις οικείες προφυλάξεις, διέσπειρε το μικρόβιο παντού. Δεκάδες αιώνες (ή έστω «δήθεν») πολιτισμού, δεν στάθηκαν ικανοί να μας εκπολιτίσουν. Αντίθετα, νιώσαμε ακόμη και ηδονή παρακολουθώντας την πρωταρχική κατάσταση, καθώς μπερδεμένοι στην «ελαφρότητα του είναι» μας, θαρρούσαμε (κι ίσως ακόμη φανταζόμαστε), πως παρακολουθούσαμε έναν «πόλεμο των άστρων», μασουλώντας ποπ-κορν μπροστά στις τηλεοράσεις μας, αναπαυτικά καθήμενοι και αποχαυνωμένοι. Στο «νυν και αεί», τώρα, και ακόμη η φρόνηση δεν έχει πρυτανεύσει. Από τους ηγέτες, μέχρι τον τελευταίο τροχό της αμάξης των λαών, συνεχίζουμε να το παίζουμε ατρόμητοι και άτρωτοι. Καμία χώρα δεν έλαβε έγκαιρα τα μέτρα της, πολλές χώρες δεν τα έχουν λάβει ακόμη, η Αγγλία αρνήθηκε εν πρώτοις να συμμορφωθεί και οι ΗΠΑ, πριν ακόμη, καλά-καλά, λάβουν μέτρα, απειλούν να τα καταστείλουν προς όφελος της οικονομίας τους, ενώ η Γαλλία έτρεχε να προλάβει τις δημοτικές εκλογές εν εξάρσει πανδημίας. Λένε πως οι επιστήμονες, έστω και καθυστερημένα, ασκούνται τώρα επί της κατασκευής και παρασκευής εμβολίων, δείχνουν να τρομοκρατούνται κάποιοι διεθνείς Οργανισμοί, παρέχουν καθημερινά διφορούμενες και αντικρουόμενες πληροφορίες, διαδίδονται ψευδείς ειδήσεις, ενοχοποιούν τον κόσμο που δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις και ο κόσμος, αυτός πια, σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, πιστεύει πως τον κοροϊδεύουν, παρά την οδυνηρή πραγματικότητα, και «αντιστέκεται» μέχρι σημείου παράκρουσης.
Κλείνω με την διαπίστωση ότι πρέπει να κατανοήσουμε την τραγική σοβαρότητα του προβλήματος, γιατί σε αυτό απέναντι πρέπει να προβάλλουμε την αντίστασή μας. Μπορεί οι ισχυροί σε γνώσεις και πλούτο να μην μπορούν, καλώς ή κακώς, να σταθούν απέναντί του, αλλά εμείς οι πιο φτωχοί και ανεπιστήμονες, ας κάνουμε αυτό που μπορούμε και που έχουμε μάθει να εφαρμόζουμε μπροστά από κάθε μεγάλο κίνδυνο. Να προβάλουμε την δική μας αντίσταση, μέσα από το σπίτι μας, χωρίς παλικαρισμούς και επικίνδυνες τόλμες που εμπεριέχουν τον άμεσο κίνδυνο να συμβάλλουμε στον αφανισμό. «Μένω σπίτι», δεν είναι σλόγκαν, είναι αδήριτη ανάγκη και απόλυτη υποχρέωσή μας.
Ντίνος Κουμπάτης
Συγγραφέας – Σκηνοθέτης – Δημοσιογράφος
