ΜΙΑ ΣΚΙΩΔΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΑ ΝΕΡΑ – Της Χριστίνας Μπογιατζή
Τους τελευταίους 24 μήνες, αυτή η κοινωνία βρέθηκε αντιμέτωπη με όλα τα στάδια του θρήνου, πλείστες άμυνες του εγώ, την άρνηση, την απώθηση, ακόμη και την εκλογίκευση να προσδιορίζουν το κοινωνικό γίγνεσθαι μέσα απο ειδεχθή εγκλήματα και μάλιστα ενδο-οικογενειακής βίας, όχι μεθόριας ή αποσπασματικής. Τα εγκλήματα των συζύγων, των γονέων αλλά και των παιδιών μαστίζουν μία ήδη ταλαιπωρημένη χώρα που πάλευε με κρισεις οικονομικές και υγειονομικές. Ηρθε λοιπον και η κοινωνική της ταυτότητα να φανερώσει μελανά σημεία που εκπλήσσουν και συνταράσσουν ακόμη και τους πιο ανυποψίαστους, εκείνους που θα περιέγραφαν την παρούσα εικόνα ως μία Χολλυγουντιανή ταινία και μάλιστα κακόγουστη. Το εγκλημα στα Γλυκα Νερά, εκείνο στην Πάτρα, όλα προσδίδουν έναν χαρακτήρα μίας απαίδευτης και κακότροπης ναρκισσιστικής χροιάς που ενώ πρόκειται για γενιά των 30-35 ετών, ίσως αυτή τελικά να κουβαλάει στις πλάτες της αμαρτίες των προηγουμένων. Γιατί ένας νεαρός άντρας να σκοτώσει τη μάνα του παιδιού του, για ένα γινάτι; Γιατί μία 33 χρονη να σκοτώσει το παιδί της; Για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα; Μήπως πια, αυτή η κοινωνια κρύβει τόση ψυχοπαθολογία που ξερνάει τον εαυτό της; Τι φταίει και πλέον σκοτώνουμε τα σπλάχνα μας ή όποιον αντιβαίνει στην ναρκισσιστική μας αναζήτηση για επιβεβαιωση; Η ύπαρξη του ανθρώπου ξεκινάει απο την αίσθηση του «ανήκειν» καθως ένα μωρό για να νιώσει την ολότητά του, πρέπει να περάσει απο το στάδιο του καθρέπτη (Jacques Lacan). Ο ψυχαναλυτής Λακάν, μίλησε για το στάδιο του Καθρέπτη και εμπλούτισε τη βιβλιογραφία εξηγώντας πως στα πρώτα δύο χρόνια ένα βρέφος χτίζει μέσα του εκεινη την πολυπόθητη αίσθηση εαυτού (wholeness- self) και μόνον έτσι δύναται να οικοδομήσει έναν στέρεο εαυτό ανάμεσα στους ανθρώπους. Στην πορεία της επιστημονικής αναζήτησης, Θα προστεθούν πολλά απο αμέτρητους ερευνητές, όμως θα ήταν πολύ δύσκολο να συμπεριληφθούν εδώ. Μπορούμε ωστόσο να επισημάνουμε πως τελικά αυτή η κοινωνία νοσεί βαθιά επειδή δεν έχει αποδώσει στο είδωλο του καθρέπτη αυτό που καθρεπτίζεται στην ολότητά του. Δεν έχει αναγνωρίσει το υποκείμενο και είναι όλα ένα mind game. Ειναι όλα ψευδεπίγραφες εικόνες ενός αυτοεξόριστου εαυτου. Ο ναρκισσισμός είναι η απόλυτη διαίρεση του εσωτερικού εαυτού, είναι όλα και τίποτα μαζί σε μία χαοτική αρρένα ενός εξιδανικευμένου γιγνεσθαι που τελικά, όχι μονο θα αποτύχει στην ιδεατή του εικόνα αλλά θα προδώσει κατάφωρα και την ανθρώπινη της φύση. Αυτή η κοινωνία θρηνεί, μετράει πληγές και στο τέλος θα προσπαθήσει να ανακάμψει με τα διδάγματα που αφήνουν οι ουλές σε τόσο βάθος. Ζούμε στη σκιά του εαυτού μας όταν κλείνουμε τα μάτια στην αλήθεια μας και σίγουρα, αυτή η συμπεριφορά προκαλεί διαγενεολογικό τραυματισμό έως και θάνατο. Ας αφυπνιστούμε και ας ξεκινήσουμε απο εκεί που μας τοποθέτησε με τόση τέχνη και σοφία η βρεφική μας ηλικία: Από τον καθρέπτη.
Μπογιατζή Χριστίνα Παιδοψυχολόγος Λογοπαθολόγος Υπ. Διδάκτωρ ΕΚΠΑ
