“ΝΑΙ Η ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ”;
Δρ.Ιωάννα Μάστορα
Γράφει η Δρ.Φιλοσοφίας, Συγγραφέας και Ερευνήτρια Ιωάννα Μάστορα
Στις απαρχές του 20 ου αιώνα ο φιλόλογος Γεώργιος Χατζιδάκης κατηγορούσε ακραίους τότε νεο-αττικιστές- ότι «παρά φύσιν» προσπαθούν να αλλάξουν την φυσική συνέχεια της νέας Ελληνικής γλώσσης που κατ’ αυτόν ήταν η καθαρεύουσα. Το γλωσσικό ζήτημα πήρε μάλιστα εκτός από κοινωνικές διαστάσεις και πολιτικές και οδήγησε σε αιματηρές συγκρούσεις με τα
επεισόδια που έγιναν γνωστά ως “Ευαγγελικά” και “Ορεστειακά”.
Ο αείμνηστος Πανεπιστημιακός, Φιλόσοφος και συγγραφέας Δημήτρης Λιαντίνης είχε
προειδοποιήσει για το επερχόμενο δίλημμα, αλλά και για τον κίνδυνο των greeklish. Τα μέλη του Τομέα Κλασικής Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ανακοίνωσαν εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία υπέρ της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών (Αθήνα, 31/5/2016). Μεταξύ άλλων, στις θέσεις τους αναφέρεται «Οι Έλληνες μαθητές έχουν τη σπάνια ευκαιρία να μελετήσουν έξοχα δημιουργήματα της παγκόσμιας
πολιτιστικής κληρονομιάς από το πρωτότυπο καταβάλλοντας ένα μικρό μόνο τμήμα του μόχθου που καταβάλλουν οι μαθητές των υπόλοιπων χωρών Δύσης και Ανατολής, αφού τα κείμενα είναι γραμμένα σε μια πρωιμότερη μορφή της ίδιας της μητρικής τους γλώσσας. Το όφελος από τη μικρή αυτή επένδυση χρόνου και κόπου είναι τεράστιο: αυτοδύναμη δυνατότητα αδιαμεσολάβητης προσέγγισης μεγάλου τμήματος των σπουδαιότερων γραπτών
μνημείων της ανθρωπότητας.
Ναι, είναι εύκολο να διαβάζεις μόνο τη μετάφραση. Ο άθλος όμως του πνεύματος, όπως και του σώματος των νέων δεν επιτυγχάνεται μέσα από εκπτώσεις κι ευκολίες. Επιτυγχάνεται δια της ασκήσεως και της παιδεύσεως. Η διδασκαλία
των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία δεν είναι μόνο ζήτημα γλωσσικό, αλλά πολιτισμικό. Η γλώσσα μας συνδέει με τις έννοιες και τις ιδέες που αποτέλεσαν το πνευματικό οικοδόμημα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Τη μέθοδο ενδεχομένως πρέπει να επανεξετάσουμε, να είναι περισσότερο βιωματική και παιγχνιώδης και να δημιουργήσουμε μια καμπάνια για να μεταδώσουμε στα παιδιά την αγάπη για μια γλώσσα ζώσα. Ο δημόσιος διάλογος που άνοιξε θα έχει μόνο οφέλη γιατί θέτει
στο προσκήνιο το ερώτημα της συνέχειας της γλώσσας αλλά και του Έθνους. Αναμένουμε νέους λαμπρούς ρήτορες, να εμπνεύσουν με την καλλιέπεια και το παράδειγμα τους τη νεολαία, η οποία τόσο έχει κουραστεί με τα πειράματα στην παιδεία.
Ας σημειωθεί ότι η αρχαία ελληνική διδάσκεται ποικιλόμορφα σε πλείστες χώρες,
εκπαιδευτικές μονάδες και βαθμίδες. Από τα στοιχεία που χορηγούν στη Διεύθυνση Παιδείας Ομογενών Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Ξένων και Μειονοτικών Σχολείων του ΥΠΟΠΑΙΘ τα Συντονιστικά Γραφεία Εκπαίδευσης Εξωτερικού, αρχαία Ελληνικά διδάσκονται σε σχολεία της
Γερμανίας, Πολωνίας, Μ. Βρετανίας, Δανίας, Σουηδίας, Νορβηγίας, Βελγίου, Γαλλίας, Ισπανίας, Ιταλίας, Ρωσίας, Ουκρανίας, Κροατίας, Ουγγαρίας, Σερβίας, Σλοβενίας, Ρουμανίας, Β. Αφρικής – Μέση Ανατολής, Ν. Αφρικής, Αμερικής, Καναδά, Αργεντικής, Βενεζουέλας, Βραζιλίας, Περού, Μεξικό, Ουρουγουάης, Χιλής, Παναμά, Αυστραλίας.
