Κάθε τι που συμβαίνει στη ζωή μου είναι μια ευκαιρία να ξανασκεφτώ, να συνεχίζω να αναζητώ, να γοητεύομαι, να συμμετέχω στο παιχνίδι της ζωής… Το παιχνίδι ως αγώνας, αγωνία, σκοπός, νίκη, μια ακόμα ένδοξη ήττα.
Αναλαμβάνοντας την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ενός από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς οργανισμούς της χώρας μας, θεωρώ πως μου δίνεται μια πολύτιμη ευκαιρία να δοκιμαστώ στην πιο ενδιαφέρουσα πρόκληση της ζωής μου. Να προκαλέσω πάσης φύσεως συναντήσεις, να συνεργαστώ με δημιουργούς και όλοι μαζί να διερευνήσουμε το καλλιτεχνικό και κοινωνικό τοπίο της εποχής μας. Να προσφέρουμε στους πολίτες του Πειραιά αλλά και στους απανταχού θεατρόφιλους έναν χώρο ψυχικής ανάτασης, προβληματισμού και ψυχαγωγίας.
Το ξέρω, η ευθύνη είναι μεγάλη και ειδικότερα σήμερα, με όλα αυτά που συμβαίνουν, γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Πολλοί πιστεύουν ότι μας περιμένει ένα αβέβαιο μέλλον με πιθανές κοσμοϊστορικές αλλαγές. Σε κάθε περίπτωση, η δημιουργία ήταν και παραμένει κλειδί στα αδιέξοδα, ένας τρόπος να πορευόμαστε στα δύσκολα, να μαθαίνουμε από αυτά, να αντλούμε χαρά από την κοινή μας προσπάθεια. Άλλωστε, τα ωραιότερα ο άνθρωπος τα πετυχαίνει πάντα στα δύσκολα.
Ευχαριστώ τον δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη, την Εντεταλμένη Σύμβουλο Πολιτισμού Ειρήνη Νταϊφά, το Δ.Σ. και τον πρόεδρο του ΟΠΑΝ Ιωσήφ Βουράκη για την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση που έδειξαν στο πρόσωπο μου. Είναι συγκίνηση να επιστρέφω στον τόπο από όπου κατάγεται και έχει ρίζες η οικογένεια μου και στην πόλη όπου πήγα σχολείο και ενηλικιώθηκα.
Όσον αφορά τα νέα μου καθήκοντα, δεν είμαι του δόγματος «χτίζουμε αφού πρώτα γκρεμίσουμε». Προσωπικά τιμώ το έργο των προκατόχων μου και θεωρώ ότι είναι μια σημαντική βάση πάνω στην οποία θα κτίσουμε έναν ακόμα «όροφο», με περισσότερη θέα στον κόσμο…
Αγαπητοί θεατές, το θέατρο χωρίς εσάς δεν υπάρχει, χάνει το προορισμό του. Γι’ αυτό η επιτυχία της δικής μας προσπάθειας θέλει την δική σας στήριξη!Το θέατρο και ο όρος κοινωνική απομόνωση είναι δυο έννοιες πρακτικά ασύμβατες, καθώς βασική λειτουργική προϋπόθεση της θεατρικής πράξης αποτελεί η κοινωνική συνύπαρξη. Ευελπιστούμε, όμως, ότι όπως σταθήκατε μέχρι τώρα, έτσι και στο μέλλον θα είστε κοντά στο θέατρο της πόλης του Πειραιά. Ένα θέατρο πολυπολιτισμικό, που παραμένει ανοικτό στην τοπική κοινωνία αλλά ταυτόχρονα αναζητά την ταυτότητά του ως θέατρο της Ευρώπης.
Και θα κλείσω αυτή την πρώτη επικοινωνία μας με τα λόγια του μεγάλου θεατρανθρώπου Πίτερ Μπρουκ:«Το θέατρο δεν πρέπει να είναι ανιαρό. Δεν πρέπει να’ ναι συμβατικό. Πρέπει να είναι απρόβλεπτο. Το θέατρο μας οδηγεί στην αλήθεια μέσα από την έκπληξη, μέσα από τη συγκίνηση.»
Αντίστοιχα και η ζωή… Ανυπομονώ να ανοίξουν και πάλι οι πόρτες του θεάτρου μας.
Λευτέρης Γιοβανίδης
Λευτέρης Γιοβανίδης
Αποφοίτησε το 1995 από τη «Δραματική Σχολή Αθηνών» του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Σπούδασε υποκριτική και σκηνοθεσία θεάτρου (1997-1999) στο Herbert Berghof Studio και στο Michael Howard Studio, στη Νέα Υόρκη.
Το 1998 παρακολούθησε, ως ακροατής, εξάμηνο κύκλο συνεδριάσεων του Actor’s Studio στη Νέα Υόρκη.
Έχει σκηνοθετήσει πάνω από 45 έργα στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Εθνικό, Κρατικό, ΔηΠεΘε Πάτρας – Κοζάνης, Ελληνικός Κόσμος, κ.α.), έχει μεταφράσει 14 θεατρικά έργα και διασκευάσει 8 βιβλία για το θέατρο. Διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κοζάνης από τον Μάρτιο 2018 έως τον Δεκέμβριο 2019.
Έχει την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Θεατρικός Κύκλος», η οποία έχει κάνει την οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής σε μια σειρά από παραστάσεις.
