Ανέλαβα την εποπτεία της Δημοτικής Αστυνομίας Πειραιά πριν από περίπου 5 μήνες. Θα έλεγε κανείς πως έκανα μια βουτιά στα βαθιά μιας και ως νεοεκλεγείσα δημοτική σύμβουλος δεν είχα καμία εμπειρία στην αυτοδιοίκηση, πολλώ δε μάλλον στο συγκεκριμένο τομέα. Προερχόμενη από την ελεύθερη αγορά και από επιστημονικό πεδίο εντελώς ξένο προς τη συγκεκριμένη υπηρεσία, η ανάληψη της θέσης της Εντεταλμένης Συμβούλου αποτελούσε κάτι παραπάνω από πρόκληση για μένα. Εμπεριείχε και μια δόση ρίσκου. Μία οικονομολόγος με τεχνοκρατική αντίληψη πώς θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας τόσο ιδιαίτερης υπηρεσίας που έχει ιδιαίτερη ιεραρχία και διέπεται από κανόνες πειθαρχίας.
Νίκος Βλάχάκος – Κυριακή Μπουρδάκου
Στο μυαλό μου η δημοτική αστυνομία ήταν η υπηρεσία που άφηνε το λευκό χαρτάκι στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μας για παράνομη στάθμευση και μέχρι εκεί. Στη συνείδηση των περισσοτέρων εξ ημών θεωρώ, τα παιδιά με την χακί στολή είναι συνυφασμένα με αυτό το ρόλο.
Σύντομα ανακάλυψα το εύρος και τη σημασία του έργου που επιτελούν. Δεν είναι απλώς ένας ελεγκτικός μηχανισμός που βεβαιώνει παραβάσεις και μοιράζει πρόστιμα. Συμμετέχει ενεργά στην πολιτική προστασία, στην πάταξη της παραβατικότητας, στην προστασία τη δημοτικής περιουσίας, στον έλεγχο δραστηριοτήτων που εγκυμονούν κινδύνους για τη ζωή και την περιουσία των κατοίκων, στην καθαριότητα, στην εμπέδωση αισθήματος αστεακής ασφάλειας.
Και ήρθε η πανδημία, η υγειονομική κρίση. Και βρεθήκαμε ως διεύθυνση στην πρώτη γραμμή της πρωτόγνωρης αυτής μάχης με τον άγνωστο εχθρό. Καθημερινά και μια νέα οδηγία από την πολιτεία μας βάζει στη διαχείριση της κρίσης. Πρέπει να είμαστε διαθέσιμοι και προετοιμασμένοι να αναλάβουμε καινούριες δράσεις και να καταστρώνουμε νέα σχέδια ανάλογα με τις εξελίξεις.
Περιπολία Δημοτικής Αστυνομίας Πειραιά
Οι πολίτες, από την άλλη, έχουν ανάγκη όλο και περισσότερο τη Δημοτική Αστυνομία στις ιδιαίτερες συνθήκες της νέας καθημερινότητας τους. Απευθύνονται σ’ αυτήν καθημερινά για να αισθανθούν ασφαλείς. Ζητούν την παρέμβασή της όπου θεωρούν ότι μπορεί να σταθεί αρωγός στη διασφάλιση της δημόσιας υγείας, κάποιες φορές ίσως και με απαιτήσεις που εκφεύγουν των αρμοδιοτήτων της.
Και τα παιδιά με τις χακί στολές είναι εκεί. Δίνουν το παρόν με απόλυτη συνείδηση της βαρύτητας και της σημασίας του ρόλου τους στην αντιμετώπιση της κρίσης. Φορούν τις μάσκες και τα γάντια τους και σπεύδουν να βοηθήσουν όπου τους ζητηθεί.
Επιτηρούν δομές με επιβεβαιωμένα κρούσματα, διενεργούν ελέγχους για την τήρηση των έκτακτων μέτρων, δίνουν οδηγίες για την συμπλήρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών κυκλοφορίας, περιπολούν, κάνουν συστάσεις από μεγαφώνων για αποφυγή συνωστισμού, επικουρούν το έργο άλλων υπηρεσιών και μετέχουν πρόθυμα σε ό,τι κατά περίπτωση τους ζητηθεί.
Στον Πειραιά μάλιστα το προσωπικό της δημοτικής αστυνομίας, που να σημειωθεί είναι ολιγάριθμο σε σχέση με την έκταση της πόλης και τις αυξημένες ανάγκες της, έχει υπερβάλει εαυτόν για να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες ενός μητροπολιτικού Δήμου.
Αισθάνομαι την ανάγκη να τους ευχαριστήσω τόσο ως πολιτική προϊστάμενός τους όσο και ως πολίτης.
Το αν θα τα έχω καταφέρει να ανταποκριθώ εγώ ως το τέλος της θητείας μου είναι ένα ζήτημα αλλά όχι το μείζον. Το σημαντικό είναι πως τα καταφέρνουν καθημερινά τα κορίτσια και τα αγόρια της Δημοτικής Αστυνομίας.
