ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΑΜΑΤΗ ΦΑΣΟΥΛΗ
Κύριε Φασουλή ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης στο περιοδικό Τέχνης και Πολιτισμού Art & Art Magazine, γιατί δίνετε την ευκαιρία στο αναγνωστικό μας κοινό να γνωρίσει πέραν της μουσικής και σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης και του θεάτρου.
- H πρώτη σας επαφή με το θέατρο πότε αρχίζει και ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με αυτό που λέγεται τέχνη, αλλά και υποκριτική;
Απ. Από 2,5 ετών με το «Βίρα τις Άγκυρες» κι όταν βγήκα από το θέατρο, εγώ είπα είμαι ηθοποιός. Κι από τότε νόμιζα ότι είμαι ηθοποιός. Υπήρξε μία αμφιβολία μετά για το αν είμαι ή όχι – μετά είδα πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Αυτή η παράσταση τότε καθόρισε την απόφασή μου κι όπως λέει και το βιογραφικό μου, είμαι Σκηνοθέτης – Ηθοποιός. Η μόνη σιγουριά μου τότε ήταν ότι είμαι ηθοποιός, όχι ότι θα γίνω.
- Στο πέρασμα της επαγγελματικής σας διαδρομής, πόσο δύσκολο ήταν να πετύχετε και να καθιερωθείτε στον χώρο;
Μάλλον είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους. Ίσως επειδή έχω πολύ μικρά παιδιά, μόλις βγήκα από τη Σχολή δουλέψαμε στο ελεύθερο θέατρο, συλλογικό, οπότε με το που βγήκαμε και μετά δεν δυσκολεύτηκα. Και μετά από 14 χρόνια (1972-1986) μετά με ήξερε ο κόσμος. Και να σας πω και κάτι κ.Αμοργιανέ, αυτό που λένε μας πολέμησαν τα κυκλώματα, κανένα κύκλωμα δεν με εμπόδισε και δεν αισθάνομαι ότι όλο το θέατρο με αντιμετώπισε άσχημα. Μάλλον το χαϊδεμένο παιδί ήμουνα. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ούτε πισώπλατα μαχαιρώματα, ούτε με διέβαλαν. Δεν έχω παράπονο από κανέναν. Επίσης, άλλες φορές υπήρξα σκληρός, άλλες ευαίσθητος, μόνο και μόνο για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις καταστάσεις. Εγώ ας πούμε τον θάνατο δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω. Το φευγιό των δικών μου ανθρώπων, που ήταν δίπλα μου, μόνο με σκληρότητα το αντιμετώπισα, γιατί αλλιώς θα με έριχνε πολύ κάτω. Θα διαλυόμουν.
- Ο Σταμάτης Φασουλής ως Σκηνοθέτης, Ηθοποιός και Συγγραφέας, ποιο από τα τρία θα ξεχώριζε και γιατί;
Στην αρχή νόμιζα πως είμαι ηθοποιός. Μετά συγγραφέας… Αυτή τη στιγμή μάλλον προς το σκηνοθέτης θα έλεγα και να παίζω λιγότερο, αλλά σε λίγο που δεν θα μπορώ να παρουσιαστώ κι όλας θα μου αρέσει περισσότερο να συγγράφω.
- Ωνάσης: Τα θέλω όλα: Μία από τις πιο λαμπερές και θεατρικές παραστάσεις εφέτος είναι ο «Ωνάσης: Τα θέλω όλα» που ανεβαίνει στο θέατρο ΠΑΛΛΑΣ. Μιλήστε μας λίγο για την μεγάλη φετινή σας επιτυχία.
Είμαι πολύ ευτυχισμένος πρέπει να σας πως κ.Αμοργιανέ που παίζω αυτό τον ρόλο. Τον φοβήθηκα πολύ κι είναι από τα λίγα πράγματα που έχω φοβηθεί τόσο. Πάλεψα μαζί του. Δεν ήταν μέσα στις ευκολίες μου. Τελικά είχα πολλά χρόνια να νιώσω έτσι. Μπόρεσα να συνθέσω από αποκόμματα εφημερίδων, από βιβλία, από πληροφορίες, να συνθέσω ένα έργο με δραματουργική επάρκεια. Να έχει αρχή, μέση τέλος, ενδιαφέρον σασπένς, βάθος χαρακτήρων. Νομίζω πως έγινε. Είμαι από τις λίγες φορές έκπληκτος γι’ αυτό που κατάφερα.
- Κύριε Φασουλή, υπάρχει επόμενος μεγάλος επαγγελματικός στόχος που έχετε ως προτεραιότητα ή που θα θέλατε πολύ να πετύχετε; Αισθάνεστε «χορτάτος» από τις κατά καιρούς επιτυχίες σας, δόξες, την προβολή;
Όχι! Δεν προλάβαινα να έχω στόχους στη ζωή μου. Είχα δουλειά! Ήμουν τόσο παθιασμένος που δεν προλάβαινα! Τώρα, αν ήμουν χορτάτος θα το σταματούσα το θέατρο. Δεν ξέρω πως νιώθουν οι άλλοι. Ο δρόμος του καλλιτέχνη είναι μοναχικός. Εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ έτσι και δεν ήταν όλες επιτυχίες. Θέλω μόνο να παίζω, να δημιουργώ!
- Σημαντικές συνεργασίες που θυμάστε από την καλλιτεχνική σας πορεία;
Με το ελεύθερο θέατρο. Ένας άνθρωπος που με επηρέασε είναι ο ΧΟΡΝ! Δουλέψαμε ένα χρόνο μαζί στο θίασό του και άλλαξε η άποψή μου για το θέατρο. Αλλά με επηρέασαν και πρόσωπα που δεν έχω συνεργαστεί. Με επηρέασε ο τρόπος που έπαιζαν η ΠΑΞΙΝΟΥ, ο ΜΙΝΩΤΗΣ, ο τρόπος που με αντιμετώπιζε στη Σκηνή, η ΛΑΜΠΕΤΗ, η λάμψη της ΑΛΙΚΗΣ, της ΜΕΛΙΝΑΣ. Ο ιερός τρόπος που αντιμετώπιζε το θέατρο Ο ΚΟΥΝ. Δημιούργησαν μέσα μου έναν ολόκληρο θίασο, που θα ήθελα να είμαι κι εγώ ένα μέλος του. Επίσης, αν δεν είχα διαβάσει ΣΕΦΕΡΗ, ΚΑΒΑΦΗ και ΠΡΟΥΣΤ δεν θα ήμουν ο ίδιος! Με διαμόρφωσαν!
- Αν ερχόντουσαν στο θέατρο κάποιοι νέοι να σας δουν και να σας ρωτήσουν ότι: «Κύριε Φασουλή θέλουμε να ασχοληθούμε με το θέατρο» τι θα τους συμβουλεύατε;
Ότι αν θέλατε πραγματικά δεν θα με ρωτάγατε. Θα είχατε ήδη ασχοληθεί.
- Αφού σας ευχαριστήσω για αυτή την λίαν ενδιαφέρουσα συνέντευξη, θέλουμε μία ευχή για το πολιτιστικό μας περιοδικό, που αρχίζει να κατακτά κάθε άνθρωπο της Τέχνης και να μπαίνει σε κάθε σπίτι αυτή τη δύσκολη συγκυρία που διανύουμε…
Εύχομαι να βρεθεί όχι μόνο στα χέρια κάθε καλλιτέχνη, αλλά σε κάθε άνθρωπο που αγαπά την Τέχνη.
