ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΗΜΗΣ SOLIST ΤΟΥ ΚΛΑΡΙΝΟΥ
ΒΑΣΙΛΗ ΣΑΛΕΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΑΜΟΡΓΙΑΝΟ
Νίκος Αμοργιανός: Βρισκόμαστε στο σπίτι του παγκοσμίου φήμης Solist του κλαρίνου Βασίλη Σαλέα. Βασίλη σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Εν όψει λοιπόν του 2ου τεύχους του πολιτιστικού μας περιοδικού, θέλω να σε ευχαριστήσω για την τιμή και την χαρά να με φιλοξενήσεις σε μία εκ βαθέων και ειλικρινή συνέντευξη και κουβέντα στην οικία σου.
Βασίλη περνώντας στη πρώτη ερώτηση:
Ν.Α. Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια και τι ήταν αυτό που σε έκανε να αγαπήσεις
τη μουσική και συγκεκριμένα το όργανο του κλαρίνου;
Β.Σ. Νίκο μου σε ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για αυτή τη συνέντευξη. Σε λέω Νίκο μου γιατί γνωριζόμαστε χρόνια, γιατί σε αγαπώ και σε λατρεύω και σαν τραγουδιστή και σαν Ψάλτη. Σε θαυμάζω δηλαδή και είναι τιμή μου για μένα! Φαντάζομαι λοιπόν και στην κοιλιά της μάνας μου θα άκουγα κλαρίνα. Γιατί όλοι είναι μουσικοί. Ο μπαμπάς μου ο Νίκος έπαιζε κλαρίνο, ο θείος μου ο Βασίλης, ο αδελφός μου ο Σαράντης και τα παιδιά μου ο Νίκος και ο Σταμάτης κλαρίνο και βιολί. Το κλαρίνο είναι ένας έρωτας πολύ δυνατός! Κάποτε πήγαινα στο ωδείο – ένα χρόνο, αλλά επειδή άλλαζε το φύσημα (στην τεχνική) συνεχώς, προτίμησα το γλυκό και εκφραστικό φύσημα του πατέρα μου
κι έτσι το ωδείο το παράτησα.
Ν.Α. Βασίλη, πως εξηγείς, πως οι μεγαλύτεροι Έλληνες καλλιτέχνες και δημιουργοί είναι χαρισματικοί, απαλλαγμένοι όμως από την παρτιτούρα.
Δηλαδή είναι αυτοδίδακτοι κι αυτοί;
Β.Σ. Υπάρχουν χιλιάδες γιατί αυτό είναι χάρισμα. Προχθές όπως σου είπα ήμουν στο studio με τον Χρηστάκη (Παπαδόπουλου) και διαφήμιζε ότι εγώ τα παίρνω στο δευτερόλεπτο, γιατί μου ανέφερε κάποιους εξίσου καλούς μουσικούς που έκαναν να περάσουν για 2 νότες σε τρεις ώρες.
Ν.Α. Βασίλη μετά από πόσο κόπο στη ζωή σου ήρθε η επιτυχία και ποια ήταν αυτή;
Β.Α. Η καριέρα μου ξεκίνησε από τα πανηγύρια που τότε ήταν πολύ δύσκολα και απαιτητικά, όχι όπως σήμερα, γιατί έπρεπε να ξέρεις απίστευτα μεγάλο ρεπερτόριο. Από 11 χρόνων λοιπόν ήμουν επαγγελματίας, πολύ αδύνατο παιδί που μελετούσα αμέτρητες ώρες (όχι όπως τώρα…) που στην πορεία εξελίχθηκα και ήθελα αν θες από «ψώνιο» να ακουστώ, το ζήταγε η ψυχή μου! Μάλιστα έλεγα στη γιαγιά μου κάθε πρωί ότι θέλω να γίνω «έτσι», «έτσι» και πράγματι όλα μου τα όνειρα πραγματοποιήθηκαν. Στην πορεία έμπλεξα με τα λαϊκά και την Ελένη Βιτάλη, που είναι αδελφή μου σχεδόν, τον Πάριο, τον Νταλάρα, την Αλεξίου, τον Σταμάτη (Σπανουδάκη) και τον αγαπημένο μου Διονύση Σαββόπουλο, πολύ μεγάλη ώθηση για μένα και τον ευχαριστώ. Τα κομμάτια λοιπόν του Διονύση ήταν απαιτητικά και έπρεπε να διαβάζεις παρτιτούρα. Ήρθε λοιπόν η Σοφία Μιχαλίτση από την Αθήνα (ΕΡΤ) στην Κύπρο να μου πάρει συνέντευξη (το λέω και ανατριχιάζω), γιατί δεν πίστευαν ότι μπορώ να συνοδεύσω τον Σαββόπουλο επειδή δεν διάβαζα νότες. Και στην δουλειά που κάναμε μαζί διαπίστωσες πόσο εύκολα τα παίρνω. Τώρα, Με τον Σταμάτη Σπανουδάκη κάναμε τα «Πέτρινα Χρόνια», «Γλυκύ μου Έαρ», «Αλέξανδρος» κ.ά, είμαστε κουμπάροι και ο γιος μου ο Σταμάτης πήρε το όνομά του λόγω του Σπανουδάκη. Στη συνέχεια ο Κραουνάκης με τον Νίκο Κούρτη της εταιρίας θα πήγαιναν να βρούνε τον Βαγγέλη Παπαθανασίου για να μου δώσει κομμάτια να παίξω. Δεν πρόλαβαν να τον βρούνε και έρχεται και με βρίσκει ο ίδιος με τον Αβραμόπουλο και τη γυναίκα του στο καμαρίνι μου στο Ηρώδειο για συγχαρητήρια! Και φεύγοντας μου λέει ο Βαγγέλης: Κύριε Σαλέα, μπορώ να έχω το τηλέφωνό σας; Νίκο, τους αγαπώ όλους αυτούς. Είναι και καλοί άνθρωποι. Ο Βαγγέλης ας πούμε είναι ογκόλιθος μουσικός. Πάω στο σπίτι του και μού λέει «ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ»! Κάτι παρόμοιο με τον άλλο ογκόλιθο – μεγάλο μας συνθέτη που υπεραγαπάω Μίκη Θεοδωράκη! Ήρθε στο στούντιο, που έκανα τα τραγούδια του, σηκώνεται όρθιος και λέει: Βρε Βασίλη μου, λες και τα είχα γράψει για σένα. Δεν τα είχε σκεφτεί με κλαρίνο και έγινε αυτή η δουλειά. Και ένας άλλος πολύ πολύ αγαπημένος μου ο Μίμης Πλέσσας που με μαγεύει με το παίξιμό του, την ανθρωπιά του…
Ν.Α. Βασίλη, είναι κάτι που σε όλα αυτά τα χρόνια της επαγγελματικής σου πορείας, σε έχει πληγώσει ακόμα και σε συνεργασίες καλλιτεχνών ή συναδέλφων;
Β.Σ. Με έχουν πληγώσει πάρα πολλά πράγματα. Λίγα είναι τα ευχάριστα, πολλά τα δυσάρεστα. Δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτά. Έχουμε μεγάλο στομάχι, αλλά έχουμε μεγάλη δύναμη και χάρισμα από το Θεό. Τα ξεχνώ όλα, δεν κρατώ κακία, λέω σε όλους καλημέρα! Ξέρω και μου το δείχνουν ότι δεν με αγαπάνε κάποιοι. Υπάρχει η πικρία βέβαια, αλλά όχι το μίσος μέσα μου. Είμαι με τον Θεό,
δεν μισώ κανέναν και ο Θεός είναι μαζί μας, το νιώθω!
Ν.Α. Βασίλη πώς εξηγείς το φαινόμενο ότι η χρυσή εποχή που ζήσαμε και έζησες έχει μείνει πίσω; Φταίει η τενχολογία; Το Ίντερνετ;
Η μη υποστήριξη της ποιοτικής μουσικής από τους ιθύνοντες;
Β.Σ. Φταίνε πολλά πράγματα. Τώρα τα κατεβάζουμε όλα δωρεάν. Έχουν δίκιο οι εταιρίες. Από την άλλη οι εταιρίες κοιτούν τα λεγόμενα «σουξέ», το εμπόριο.
Ν.Α. Βασίλη, θα ήθελα να μου ξεχωρίσεις κάποιους μεγάλους καλλιτέχνες που έχεις συνεργαστείς και θα θυμάσαι αυτές τις καλλιτεχνικές συναντήσεις;
Και ποιος θα ήταν για σένα πρόκληση να συνεργαστείς;
Β.Σ Ο μόνος άνθρωπος ήταν ο Μάνος Χατζηδάκις. Όταν έπαιζα με τον Σπανουδάκη σε μία μπουάτ, στην πρόβα καθόταν όρθιος ο Μάνος και έβαλε τα κλάματα όταν έπαιζα τα «Πέτρινα Χρόνια». Τότε, με πλησίασε και μου έκανε πρόταση ο Χατζηδάκις να συνεργαστούμε και να κάνω ορχηστρικά τα κομμάτια του, που ήταν υπέροχα, τρυφερά, ρομαντικά και να τα κάνω όπως έκανα του Πλέσσα και του Θεοδωράκη και εγώ είπα τότε εντάξει από ευγένεια, αλλά μετά από μία βδομάδα του είπα: «όχι»! Γιατί; Γι’ αυτό έχω τύψεις! Γιατί έκανα δίσκο εκείνη την περίοδο με τον Σπανουδάκη και έμπαινα studio. Θα ήθελα όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου να το είχα κάνει. Μόνο αυτή η συνεργασία μου λείπει και θα φροντίσω με τα δικαιώματα που έχει ο γιος του Μάνου, να κάνω ένα Cd, γιατί του το χρωστώ από τότε. Και κάθε χρόνο θυμάμαι πως μου έστελνε ευχητήριες κάρτες.
Ν.Α. Βασίλη, σου λέω δύο ονόματα: Bulen Ersoy, Ibrahim. Νομίζω ότι είσαι ο πλέον ειδικός για να μας πεις τη γνώμη σου γι’ αυτά τα ερμηνευτικά μεγαθήρια, τους Τούρκους. Γιατί δεν βγάζουμε τέτοια φωνητικά αναστήματα;
Β.Σ. Έχουμε φωνάρες και τραγουδισταράδες κι εμείς και να αρχίσω από σένα, όχι λόγω φιλίας, αλλά γιατί το πιστεύω μέσα από την ψυχή μου. Με έχεις καθηλώσεις και το έλεγα χθες και στην γυναίκα μου. Έχουμε βέβαια παραδείγματα καλών ερμηνευτών. Μία κασέτα λοιπόν Νίκο μου έπεσε στα χέρια μου με τον μεγάλο Τούρκο τραγουδιστή Bulen Ersoy. Τότε δούλευα με την Βιτάλη και 6.00 τα χαράματα, ξενύχτης, άκουγα στο αυτοκίνητό μου και υπό καταρακτώδη βροχή τραγούδια με τον Bulen. Βγαίνω έξω λοιπόν από το αυτοκίνητο και αρχίζω και παίζω με το κλαρίνο, πάνω από τη φωνή του – τρέλα! Aπό τότε είχα κάνει ένα τάμα πως αν τον συναντήσω κάποτε θα του φιλήσω παρουσία 5000 κόσμου τα πόδια. Πράγματι, βρέθηκα σε εκπομπή της Τουρκίας, τον γνώρισα, σε μία χρυσή καρέκλα που καθότανε, με ήξερε και σου ομολογώ ότι είχα μεθύσει χωρίς να έχω πιει τίποτα. Έκανα δέκα φορές να πάω να του φιλήσω τα πόδια, αλλά δεν εκπλήρωσα το τάμα μου, ντράπηκα. Του αποκάλυψα δε τον θαυμασμό μου, όπως και αυτός τον δικό του για μένα. Έχουνε Νίκο μία μουσική παιδεία οι Τούρκοι ξεχωριστή και την τηρούν!
Ν.Α. Ποια τα μουσικά σχέδια του Βασίλη Σαλέα;
Β.Σ. Ένα Ηρώδειο που είχα προγραμματίσει και περιοδεία που έκανα Δεκέμβριο μέχρι αρχές Ιανουνάρη σε Αμερική και Ευρώπη. Φυσικά, οι συναυλίες ανά την Ελλάδα μαζί σου, που έρχονται μετά το Πάσχα, αφιερωμένες στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης, εξ αφορμής του cd που κυκλοφορήσαμε, με τις ευχές πάντα και ευλογίες
του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.Βαρθολομαίου.
Ν.Α. Βασίλη μία τελευταία ερώτηση: Ποια είναι η γνώμη σου για την σημερινή ελληνική πραγματικότητα που ζούμε; Βιώνουμε μία τρέλα, εμείς, τα παιδιά μας…
Β.Σ . Στενοχωριέμαι πάρα πολύ για τη φτώχια, δεν έχει να φάει ο κόσμος, αλλάζω τα κανάλια γιατί είμαι ευαίσθητος, μακάρι να είχα τη δύναμη να βοηθήσω πολύ κόσμο. Μακάρι να φωτισθούν οι πολιτικοί μας και δεν θα μας αφήσουν έτσι και κυρίως ο Θεός, που οι Έλληνες είμαστε ευλογημένοι, όπως και η Ελλάδα μας!
Ν.Α. Βασίλη, αφού σε ευχαριστήσω για αυτή την ειλικρινή συνέντευξη, θέλω μία ευχή για το νέο μας περιοδικό σε αυτή τη δύσκολη εποχή που βιώνουμε, που σκοπό έχει να υπηρετήσει την Τέχνη και τον Πολιτισμό και να γνωρίσουν οι νέοι μας νέα ήθη, νέες μουσικές, τις παραδόσεις μας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό;
Β.Σ. Νίκο μου, αυτό που έχεις κάνει είναι κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό και σου μιλώ ειλικρινά, σχεδόν σε έχω αγαπήσει και εύχομαι μετά το Cd μας για τη Χάλκη, να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας, το θέλω πολύ και φυσικά να σε ακούμε! Σε ευχαριστώ γιατί υπάρχουν λίγοι άνθρωποι τόσο αληθινοί.
Ν.Α. Είναι υπέρτατη τιμή και ευλογία που με δέχτηκες στο σπιτικό σου. Υποκλίνομαι με δέος και σεβασμό μπροστά στο μεγαλείο της καλλιτεχνίας σου και της ανθρωπιάς σου. Είναι ευλογημένοι όλοι όσοι σε συναναστρέφονται και συναναστρέφεσαι και πάντοτε εύχομαι το καλύτερο για σένα και την οικογένειά σου!
