ΓΡΗΓΟΡΗ ΒΑΛΤΙΝΟΥ ΣΤΟ ART & ART MAGAZINE ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΑΜΟΡΓΙΑΝΟ
Κύριε Βαλτινέ, ευχαριστούμε για την χαρά και την τιμή να μας παραχωρήσετε
αυτή τη συνέντευξη στο Art & Art Magazine.
1. Πώς θυμάστε τα παιδικά σας χρόνια και πόσο εύκολο ήταν να ασχοληθεί ένα
νέο παιδί με την Τέχνη και με το Θέατρο;
– Τα παιδικά μου χρόνια είχαν κάποιες εναλλαγές πόλεων, σαν αποτέλεσμα να
χάνω φίλους, να χάνω συγγενείς, ανθρώπους, παιδιά της ηλικίας, γιατί από τη
Θεσσαλονίκη στην Ξάνθη, στην Αθήνα…μέχρι τα 9 χρόνια μου, αυτές οι
μετακινήσεις άφησαν πίσω τους κάποιες απώλειες, κάποια κενά, λόγω ανάγκης
οικογενειακών μετακινήσεων. Όμως ήμουν εύκολο παιδί, έκανα εύκολες παρέες,
έβρισκα γρήγορα φίλους με το ίδιο DNA και προσαρμοζόμουν. Σε ότι έχει να κάνει
με την επιλογή μου, ήταν αυτοκτονικό τελείως να επιλέξει κάποιος το θέατρο για
βασική απασχόληση και εργασία. Γιατί εκείνη τη εποχή, όταν οι γονείς ακούγανε
ότι ένα παιδί θέλει να γίνει καλλιτέχνης, του έλεγαν τη φράση: “Ναι, εντάξει, αλλά τι
δουλειά θα κάνεις”; Θα έπρεπε λοιπόν να αλλάξω τελείως τη ζωή μου και τα
σχέδιά μου. Έτσι λοιπόν βοήθησαν να πάνε καλά τα πράγματα. Δόξα τω Θεώ.
2. Ποιους μέντορες είχε ο Γρηγόρης Βαλτινός και πόσο σημαντικός είναι ένας
δάσκαλος για έναν ηθοποιό στην εξέλιξή του; Μήπως παίζει ρόλο μόνο το
ταλέντο σε αυτό που λέμε “Τέχνη”;
Καταρχάς, πρέπει να σας πω ότι, δεν είχα δει ποτέ θέατρο. Τώρα, το πώς η
ψυχολογία ενός παιδιού και οι εσωτερικές του ανάγκες περνάνε σε μία Τέχνη, από
την οποία μάλιστα δεν έχει καμία σχέση, αυτό είναι ένα μυστήριο. Ξεκινάει αν
θέλετε από μία διάθεση να βελτιώσουμε κατά κάποιο τρόπο τον αυτό μας και τις
συνθήκες της ζωής μας, όχι με την έννοια την οικονομική, αλλά με την έννοια της
ψυχικής ηρεμίας. Και επιλέγω κάτι που κάνει καλό στην ψυχή μου. Δεν είχα
επομένως κάποιο συγκεκριμένο μέντορα, αλλά αργότερα μέντορές μου έγιναν
όλοι. Οι καθηγητές και λίγο αργότερα οι μεγάλοι πρωταγωνιστές μου, τους
οποίους δούλεψα, γιατί πρέπει να σας πω ότι, κανένας πρωταγωνιστής δεν έγινες
πρωταγωνιστής τυχαία. Κάτι είχε διαφορετικό από τους άλλους και στιγμάτισε τις
καρδιές των ανθρώπων. Έτσι πάντα προσπαθούσα να πάρω από τον καθένα, τα
καλύτερά του στοιχεία, ή αν θέλετε αυτά που μου ταίριαζαν.
3. Ποια θεωρείτε σημαντικότερα έργα σας, που στάθηκαν σταθμός στην καριέρα σας;
– Πρέπει να σας πω ότι, το ξεκίνημα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Εάν θα ξεκινήσεις
με κάτι με κάτι σοβαρό, με κάτι βαθύ, με κάτι ποιοτικό, πλαισιωμένο από
συνεργάτες και συντελεστές σημαντικούς και αξιόλογους. Έτσι λοιπόν θεωρώ ότι
ήταν ευλογημένο το ξεκίνημα, με την Μελίνα Μερκούρη, Γιάννη Φέρτη, τον Ζιλ
Ντασέν στο “Γλυκό πουλί της νιότης”… Δεν θα είχα αυτή την καριέρα εάν δεν
ξεκινούσα έτσι. Αργότερα έπαιξα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη που μου έδωσε αν
θέλετε μία εμπορική αναγνωρισιμότητα με πλατύ κοινό. Ταυτόχρονα
εμφανιζόμουν και στην τηλεόραση. Ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου είναι η
Κάτια Δανδουλάκη, η οποία με έχρισε πρωταγωνιστή και βέβαια αργότερα “Ο
βιολιστής στη στέγη”. Ο θεατρικός μου πατέρας Γιώργος Λεμπέσης και οι ρόλοι
που μου χάρισε, στο θέατρο “Λαμπέτη”, “Οιδίπους Τύραννος”, ” ο Ζορμπάς”
που έκανα πέρσι, “Κάθε Τρίτη με τον Μόρι”… για μένα ήταν μεγάλη υποκριτική
σπουδή, που με έστρεψε σε άλλες κατευθύνεις… Βεβαίως και οι σκηνοθεσίες που
μου χάρισε, γιατί ξεκινώντας από τον Βαγγέλη Κουβαράκη και στη συνέχεια με τον
Γιώργο Λεμπέση με έκαναν και σκηνοθέτη, πράγμα που το ήθελα κι εγώ πάρα
πολύ και το επιδίωξα, γιατί αυτό σε ολοκληρώνει ως καλλιτέχνη. Θεωρώ επίσης
ότι, υπάρχει μία αόρατη καλλιτεχνική Αστυνομία η οποία δεν σου επιτρέπει να
προχωρήσεις στο θέατρο. Γι’ αυτό μπορεί να ξεκινούν κάποιοι ως ηθοποιοί και να
στρέφονται αργότερα προς άλλα επαγγέλματα, γιατί έρχεται η “Αστυνομία” και
τους χτυπάει το κουδούνι.
4. Τι δυσκολίες συνάντησε ο Γρηγόρης Βαλτινός στην πορεία του και κάποια
ενδεχομένως “μαχαιρώματα” και νιώσατε κάποια στιγμή να τα παρατήσετε;
– Κανένα μαχαίρωμα και ούτε καν αισθάνθηκα ποτέ ότι μου κλείνει τον δρόμο
κάποιος, ούτε μπορεί να μου τον κλείσει. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό. Να πατάς
γερά στα πόδια σου. Να είσαι δυνατός, να είσαι προετοιμασμένος, σε
οποιαδήποτε πρόκληση και να αποκτήσεις τέτοια εφόδια, που να μην μπορεί να
σε εμποδίσει κανένας. Επίσης θέλω να σας πω ότι ποτέ δεν ήμουν προκλητικός..
Βάδιζα πάντα με μία ταπεινότητα , με μία αγάπη στον χώρο, στους συναδέλφους
μου και πρώτη θέση στο κοινό βέβαια. Έτσι, κανένας δεν σκέφτηκε αρνητικά για
μένα. Ήταν βέβαια του χαρακτήρα μοτ, δεν το οργάνωσα. Δεν ήμουν καλός για να
είναι οι άλλοι καλοί. Έτσι ήμουν.
5.Τι σχέδια έχετε για το μέλλον, αφού έχετε φτάσει στο απόγειο της καριέρας σας
και εάν μπορεί να ονειρεύεται ένας άνθρωπος που έχει γευτεί τα πάντα;
Τα σχέδιά μου για το μέλλον “Ο Αρχιμάστορας Σόλνες του Ίψεν” Δεν μου έχει
λείψει το κλασσικό θέατρο, αλλά νιώθω πλέον ότι με αυτούς τους μεγάλους
κλασσικούς, στρέφομαι προς άλλες πορείες, πολύ πιο απαιτητικές, πολύ πιο
κοντά στην εμπειρία μου και στην ηλικία μου. Τώρα, για το επόμενο καλοκαίρι,
υπάρχουν σχέδια και προτάσεις, αλλά ακόμα είναι νωρίς. Άλλα σχέδια δεν κάνω,
γιατί όπως λένε, όταν κάνεις πολλά σχέδια, γελάει ο Θεός.
6.Κύριε Βαλτινέ, παρόλο τις δόξες που έχετε γευτεί, ονειρεύεστε ακόμα;
Δεν θα το έλεγα δόξες κ.Αμοργιανέ, αλλά μεγάλες ευκαιρίες που αποδώσαν! Δεν
μου αρέσει να μιλάω για τύχες και ευκαιρίες δημόσια, γιατί εφησυχάζεται ο κόσμος
και περιμένει από την αστρολογία μετά να έρθουν οι δόξες και οι ευκαιρίες. Εκείνο που λέω πάντα
είναι ότι πρέπει να δουλεύεις για αυτές. Πρέπει να είσαι έτοιμος
ανά πάσα στιγμή να εκμεταλευτείς ένα δώρο που θα σου δώσει η ζωή, με την
Τέχνη σου, με την δουλειά σου. Αν δεν έχεις την ικανότητα και τα εφόδια να το
εκμεταλευτείς ή να δουλέψεις για αυτό, καμία τύχη και καμία ευκαιρία δεν
μπορεί να σε πάει παραπέρα. Δεν το λέω για να κομπάσω και να καυχηθώ.
Πολλές ευκαιρίες και τύχες με βρήκαν απροετοίμαστο., αλλά πανικοβλήθηκα και
κατάλαβα ότι έπρεπε να δουλέψω δεκαπλάσια, για να μπορέσω να τις
εκμεταλευτώ. Αυτό μου αρέσει να βγαίνει προς τα έξω. Κι εμείς οι καλλιτέχνες
έχουμε ένα δημόσιο βήμα, επηρεάζουμε κόσμο και συνειδήσεις. Είμαστε πρότυπα
στη νεολαία και στα παιδιά και δεν πρέπει να τους δίνουμε λάθος σήματα – λάθος
μηνύματα.
7. Τι συμβουλή θα δίνατε στα νέα παιδιά σήμερα, που θέλουν να ασχοληθούν με
αυτό που λέγεται Τέχνη;
Να ασχοληθούν περισσότερο, πιο βαθιά και πιο ουσιαστικά με την πολιτική, με
την έννοια της απάτης, της εξαπάτησης, τους λάθους. Να βγούνε στους δρόμους
όχι για επιφανειακά και πολιτικά πράγματα. Να απαντήσουν για την ποιότητα της
ζωής τους και όχι αυτά που τους επιβάλλουν οι συνδικαλιστικές τους οργανώσεις.
Επίσης, αν επιλέξουν μία Τέχνη, θα πρέπει να την αγαπάνε τόσο πολύ, για να την
αντέξουνε. Δεν θα πρέπει να μαγευτούν από την προβολή, την δόξα και την
αναγνωρισιμότητα. Χρειάζεται Παιδεία! Υπάρχουν πολλές “σειρήνες” στην εποχή
μας και πρέπει να δουλέψει πάρα πολύ ο κάθε νέος ξεχωριστά, για να μπορέσει
να εντοπίσει και να αναγνωρίσει επικίνδυνα πράγματα και καταστάσεις. Να απαιτεί
και να τιμωρεί ανθρώπους του κάνουν κακό.
8. Τελειώνοντας κ. Βαλτινέ, μία ευχή για το περιοδικό μας, που καλείται να
υπηρετήσει την Τέχνη και τον Πολιτισμό, αφού έγινε πανελλαδικό – συνδρομητικό
και δεν είναι ένα live style που πωλείται στα περίπτερα.
Πρέπει να σας πω, στην εποχή που ζούμε με συγκινεί αφάνταστα κ.Αμοργιανέ,
που κάποιοι άνθρωποι σαν κι εσάς, σκέφτονται να κάνουν ένα περιοδικό για τον
Πολιτισμό, γνωρίζοντας όλους τους κινδύνους που εμπεριέχει αυτό το εγχείρημα.
Εμένα με κάνει να πιστεύω ότι, υπάρχει ακόμα ελπίδα! Εύχομαι στο περιοδικό σας
το Art & Art Magazine, να κυριαρχήσει πολύ δυναμικά και να συμβάλλει σε αυτό
που τόσο έχει ανάγκη ο κόσμος και που είναι ο Πολιτισμός και η Παιδεία. Σας
ευχαριστούμε πολύ για αυτήν την προσφορά σας στον Πολιτισμό μας και στην
Πατρίδα μας!
